ملل و فرهنگ
ارغوانی کن دلم را از می امکان خویش
ارغوانی کن دلم را از می امکان خویش*
یا که فامی ده بهجانم از گل گلدان خویش*
یا شفا ده این دل از افسردگی های زمان*
یا که بر دارم بزن ای دوست بر ایوان خویش*.
.
.
.
.
.
.
گر چه آن دیو سیه ما را اسیر خود نمود*
آخرش مشتاق پیدا گشت از پنهان خویش* ? .