یکه سالاری یا اتوکراسی -Autocracy
یکه سالاری یا اتوکراسی
اتوکراسی ریشه یونانی دارد و به معنای قدرت مطلق و نوعی از قدرت است که دارای مختصات زیر باشد :
برتری آشکار یک فرد در بالاترین مرتبه اداری کشور.
. نبودن قانون یا سنتهایی که بر عمل فرمانروا نظارت کند.
نامحدود بودن قدرت فرمانروا در عمل.
یکّه سالاری ممکن است به وفاداری باطنی فرمانگزاران (اتباع) به سالار خویش یا بر ترس آنان از او متکی باشد. یکه سالار (اتوکرات = Autocrat) ممکن است قدرت خود را از راه رسوم و سنتهای اجتماعی کسب کرده باشد، یا به زور به دست آورده باشد که در صورت اول، یکه سالاری مشروع از راه وراثت یا پذیرش فرمانگزاران است و در صورت دوم، دیکتاتوری است. سلطنتهای استبدادی ، از نوع حکومتهای یکه سالاری است.
باید توجّه داشت که اگرچه مفاهیم یکّه سالاری، تمامیّت خواهی ، خودکامگی، استبداد، حکومت مطلقه و جبّاریّت ، مترادف اند و در متون و گفتار اغلب به یک معنا به کار میروند، هم معنا نبوده و در علم سیاست تعاریف جداگانه دارند.
دانشنامه سیاسی، ص۳۲۹ و ۳۳۰؛ فرهنگ سیاسی، داریوش آشوری، تهران، انتشارات مروارید، چاپ یازدهم، ۱۳۵۷، ص۴
http://weblagestan1391.parsiblog.com/