Imperialism, sometimes called empire building, is the practice of a nation forcefully imposing its rule or authority over other nations. Typically involving the unprovoked use of military force, imperialism has historically been viewed as morally unacceptable. As a result, accusations of imperialism—factual or not—are often used in propaganda denouncing a nation’s foreign policy

امپریالیسم ، که گاهی اوقات امپراطوری سازی نامیده می شود ، عملی است که ملتی حکومت یا اقتدار خود را به زور بر ملت های دیگر تحمیل می کند. به طور معمول با استفاده از نیروی نظامی ، از نظر تاریخی امپریالیسم از نظر اخلاقی غیرقابل قبول است. در نتیجه ، اتهامات مربوط به امپریالیسم – واقعی یا غیر واقعی – در تبلیغات محکوم کردن سیاست خارجی یک کشور سلطه گر استفاده می شود.

امپریالیسم
امپریالیسم عبارت است از گسترش اقتدار یک ملت بر سایر ملتها از طریق تصرف زمین و یا تحمیل سلطه اقتصادی و سیاسی.
استعمار قاره آمریکا در بین قرن ۱۵ و ۱۹ و همچنین گسترش ایالات متحده ، ژاپن و قدرت های اروپا در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ ، دوران امپریالیسم نمونه ای است.
در طول تاریخ ، بسیاری از جوامع و فرهنگهای بومی در اثر گسترش امپریالیستی نابود شده اند.

مینا جزایری- واژه امپریالیسم از ریشه لاتینی Imperium به معنای قدرت مطلقه، حق فرمانروایی و امپراتوری است.

اصطلاح امپریالیسم به معنای اعمال سیاست‌های توسعه‌طلبانه اقتصادی و برتری‌طلبی سیاسی دولت‌های نیرومند بر ملت یا ملل دیگر است.

نظریه امپریالیسم نخستین بار توسط مورخ انگلیسی‌ هابسن (۱۸۵۸-۱۹۴۰) مطرح و به وسیله لنین، رهبر شوروی، که خود تحت تاثیر اندیشه‌های مارکس بود، اخذ شد.

این اصطلاح پس از انتشار کتاب «امپریالیسم به مثابه بالاترین مرحله سرمایه‌داری» توسط لنین از نفوذ سیاسی خاصی برخوردار شد.

به نظر لنین ویژگی اصلی و جوهر امپریالیسم در زمینه اقتصادی آن است که تسلط انحصارات نقشی تعیین‌کننده و تصمیم‌گیرنده را در اقتصاد و سیاست کشورهای سرمایه‌داری ایفا می‌کند.

سه نوع امپریالیسم می‌توان تصور کرد که عبارت‌اند از:

۱- امپریالیسم سیاسی: بر طبق این نظریه امپریالیسم نتیجه منافع روندهای مشخص اقتصادی نیست بلکه نتیجه رفتار روانی حکمرانانی است که می‌خواهند از مرزهای ملی و قومی خود تجاوز کنند.

۲- امپریالیسم اقتصادی یا امپریالیسم نو: به این صورت است که گرایش طبیعی سرمایه به انباشت خود سبب کاهش سود می‌شود و برای آنکه نرخ سود بالا باشد، انحصارهای اقتصادی (کارتل‌ها و تراست‌ها) به وجود می‌آیند.

سپس سرمایه‌داران برای کسب سود به سرمایه‌گذاری در خارج کشیده می‌شوند و با تسلطی که بر دولت دارند، دولت را به تشکیل امپراتوری وا می‌دارند تا بازارها، مواد خام و بالاتر از همه، فرصت‌هایی برای سرمایه‌گذاری سرمایه‌های اضافی به دست آورند.

۳- امپریالیسم فرهنگی و رسانه‌ای: کاربرد قدرت سیاسی و اقتصادی برای پراکندن ارزش‌ها و عادت‌های فرهنگی متعلق به آن قدرت در میان مردمی دیگر و به زیان فرهنگ آن مردم را امپریالیسم فرهنگی می‌گویند.

گرچه امپریالیسم فرهنگی اعم از امپریالیسم رسانه‌ای است، اما به‌ دلیل قدرت و سلطه رسانه‌ها و حجم بالای انتقال فرهنگی رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های مدرن، برخی از نویسندگان چون گیدنز، امپریالیسم فرهنگی را در چارچوب تبیین رسانه‌ای آن ارائه می‌کنند.