انرژیانرژی تجدید پذیرسیاست گذاری انرژی
موضوعات داغ

چشم انداز انتقال انرژی – قله ها و نقاط عطف

به احتمال زیاد تا سال 2100 به سمت گرمایش جهانی 2.3 درجه سانتی گراد پیش می رویم.

 

 

تا سال ۲۰۳۰، انتشار گاز CO2 مرتبط با انرژی جهانی تنها ۹ درصد کمتر از انتشار سال ۲۰۱۹ و تا سال ۲۰۵۰ تنها ۴۵ درصد کمتر خواهد بود. این در تضاد شدید با جاه طلبی ها برای نصف کردن انتشار گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۳۰ و دستیابی به انتشار صفر خالص تا سال ۲۰۵۰ است که برای محدود کردن گرمایش جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد لازم است. پیش بینی ما این است که به احتمال زیاد تا سال ۲۱۰۰ به سمت گرمایش جهانی ۲.۳ درجه سانتی گراد پیش می رویم.

While they are being added at great speed, renewables currently often supplement rather than fully replace thermal power generation.

By 2030, global energy-related CO2 emissions are likely to be only 9% lower than 2019 emissions, and by 2050 only 45% lower. This is in sharp contrast to ambitions to halve GHG emissions by 2030 and to achieve the net-zero emissions by 2050 required to limit global warming to 1.5˚C. Our forecast is that we are most likely headed towards global warming of 2.3˚C by 2100.

As CO2 emissions continue to accumulate, the window of opportunity to act narrows every year. Relying on large net-negative emissions technologies and carbon removal in the latter half of the century is a dangerous, high-risk approach. For global temperature increase, every fraction of a degree is important, and all options to reduce emissions need urgent realization.

برای گذار انرژی تعاریف متعددی ارائه شده است، لیکن بطور خلاصه گذار انرژی عبارتست از تغییرات تدریجی و پیوسته مشخصات ساختاری سیستم انرژی. این تغییرات در مقیاس وسیع، بلند مدت و بگونه ای بوده که پایه‌های سیستم انرژی فعلی همانند دانش، قوانین و مقررات، نرم‌ها و استانداردها، روش‌های بهره برداری و ساختار آن بطور قابل توجهی تغییر می نمایند. بطور مثال تغییر حمل و نقل دریائی، از کشتی‌های بادبانی به کشتی‌های بخاری در انگلیس در طی سالهای ۱۸۴۰ تا ۱۸۹۰ میلادی، تغییر حمل و نقل زمینی از اسب به اتومبیل در آمریکا طی سالهای ۱۸۷۰ تا ۱۹۳۰ میلادی و تغییر سیستم حمل و نقل هوائی از هواپیماهای ملخی به هواپیماهای جت در آمریکا از سال ۱۹۳۰ تا سال ۱۹۷۰ میلادی از نمونه‌های گذار تکنولوژی سیستم حمل و نقل بعنوان بخشی از سیستم انرژی بوده‌اند.
در گذار انرژی بر‌اساس رویکرد دورنمای چند سطحی، تغییرات سیستم فنی- اجتماعی، بعنوان ستون فقرات تغییر سیستم انرژی محسوب گردیده و اصولاً چنین گذاری شامل موارد زیر می باشد:
– تفکر طولانی مدت به عنوان چارچوبی برای تعیین سیاست‌های کوتاه مدت (حداقل ۲۵ سال)
– در نظر گرفتن بیش از یک حوزه و بازیگران مختلف در سطوح مختلف
– تمرکز بر یادگیری و تمرکز بر فلسفه یادگیری خاص( یادگیری از طریق عمل و عمل براساس یادگیری)
– تلاش برای نوآوری سیستم در کنار بهبود سیستم
– باز بودن گزینه های زیاد(زمین بازی وسیع)
همچنین مسیرهای گذار سیستم انرژی به سوی سیستم انرژی پایدارتر می‌تواند بر اساس شرایط اقلیمی، توانمندی‌های فنی، اقتصادی و اجتماعی کاملا متفاوت باشند. بعنوان مثال در یک کشور ممکن است توسعه نیروگاه‌های بادی در کنار برقی‌سازی مسیر منتخب باشد و در کشور دیگری استفاده از بیوگاز در کنار گاز طبیعی مسیر بهینه می‌باشد یا در کشور دیگری ارتقاء کارائی انرژی در زنجیره عرضه انرژی در کنار ظرفیت نه چندان بالایی از تجدیدپذیرها مسیر مناسب برای گذار انرژی بسوی سیستم انرژی پایدارتر تشخیص داده شود.

نمایش بیشتر

سید محسن مدنی بجستانی

مهندس برق قدرت - فوق لیسانس علوم سیاسی

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا