دزدی در اقیانوس ها هر روز

دزدی در اقیانوس ها هر روز اتفاق می افتد. در قرن بیست و یکم این طلا نیست که دزدیده می شود، بلکه ماهی های نقره فام است که برای منفعت عده ای معدود از بقیه جهان به غارت برده می شود.

طبق یافته‌های گروه محیط زیستی “پیو فوندیشن”، ذخیره ماهی تن بلوفین که مورد علاقه طرفداران سوشی است ۹۶ درصد نسبت به میزان اولیه کاهش یافته و صید نوع جوان این ماهی، آن را به انقراض نزدیک‌تر کرده است. در نتیجه صید ماهی‌های تن دیگر به طور مستمر افزایش پیدا کرده است.

اما مشکل عمده‌ای که برای طرفداران کنترل صید ماهی تن وجود دارد، ماهیت کمیسیون WCPFC است که ۱۰ سال قبل برای مدیریت صید در منطقه وسیعی از اقیانوس آرام که ۲۰ درصد از سطح زمین را تشکیل می‌دهد، ایجاد شد.

این کمیسیون ۲۵ عضو دارد که از کشور جزیره ای کوچک نایو با ۱۲۰۰ نفر جمعیت تا اتحادیه اروپا را دربرمی‌گیرد و تصمیم گیری بر اساس توافق جمعی را دشوار می‌سازد.

بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه، ژاپن و فیلیپین پیشنهاد مشترکی را با هشت کشور جزیره‌ای مطرح کرده‌اند تا تدابیری برای حفظ ذخایر ماهی تن از جمله کاهش میزان صید ماهی تن چشم درشت تصویب کنند.

این پیشنهاد نشانه مثبتی برای درخواست کنندگان اصلاحات محسوب می‌شود.

سازمان صلح سبز در گزارشی اعلام کرده که بیش از ۳۳۰۰ کشتی ماهیگیری، ذخایر تن اقیانوس آرام را غارت می‌کنند و حداقل ۴۵ کشتی دیگر نیز با افزایش تقاضا برای ماهی و کاهش ذخایر ماهی نقاط دیگر، در کشتی سازی‌های آسیا در حال ساخته شدن هستند.

نشست کارینز در حالی برگزار می‌شود که کمیسیون بین المللی حفاظت از تن آتلانتیک (ICCAT) درخواست ژاپن برای افزایش سهم صید ماهی تن بلوفین در آتلانتیک شرقی و مدیترانه را رد کرد.

پس از مذاکرات فشرده سرانجام این کمیسیون تصمیم گرفت سهمیه سالانه ۱۳۴۰۰ تن در آتلانتیک شرقی و ۱۷۵۰ تن در آتلانتیک غربی باقی بماند.