سازمان ناتو چیست؟
ناتو چیست
مقدمه :
سازمان پیمان آتلانتیک شمالی که به صورت مخفف ناتو نامیده می شود
North Atlantic Treaty Organization
ناتو بر اساس دکترین امنیت دسته جمعی شکل گرفته است و هدفی کاملا محافظه کارانه و جنگ طلبنه دارد و تلاشی نظامی – امنیتی برای بقای منافع کشور های عضو است
ناتو تلاش دارد که اتحادی که متفقین علیه آلمان نازی و ایتالیای فاشیستی داشتن به شکلی جدید و نو بروز کرده و در مخاصمت خود از این روش امنیت دسته جمعی استفاده کند. بعد از جنگ جهانیدوم هدف این سازمان مقالبه با شوروی و نفوذ این قدرت کمونیستی بود.
امروز ناتو با یک چالش بزرگ مواجه است وآن این است که برای حل کردن مشکلات امنیتی و سیاسی دیگر اتحاد های آمریکا و اروپایی کافی نیست و نیاز به شراکت دیگر کشور ها می باشد اما ناتو چگونه می تواند از آسیا یا افریقا عضو گیری کند در حالی که یک پیمان غربی و با درون مایه مسیحی و رنگ الود از دوران چنگ های صلیبی است
بهتر است برای فهم بیشتر این موضوع به تاریخچه این سازمان توجه کنیم
سید محسن مدنی
………
:تاریخچه ناتو
در دوران پس از جنگ جهانی دوم ۴ آوریل ۱۹۴۹ میلادی (۱۵ فروردین ۱۳۲۸) با هدف دفاع جمعی در واشنگتن پایه گذاری شد. این سازمان در حال حاضر ۲۸ کشور از آمریکای شمالی و اروپا عضو آن هستند که عبارتند از: اسپانیا، استونی، اسلوواکی، اسلوونی، انگلیس، ایتالیا، ایسلند، آلمان، آمریکا، بلژیک، بلغارستان، پرتغال، ترکیه، جمهوری چک، دانمارک، رومانی، فرانسه، کانادا، لتونی، لوکزامبورگ، لهستان، لیتوانی، مجارستان، نروژ، هلند ،یونان ،کرواسی وآلبانی عضو آن هستند.
در سال های اولیه بعد از جنگ جهانی دوم و در واکنش به توسعه طلبی های شوروی سابق در کشورهای اروپای شرقی و مرکزی در ماه مارس سال ۱۹۴۸ پنج کشور انگلیس، فرانسه، بلژیک، هلند و لوکزامبورگ با امضای معاهده بروکسل اتحادیه دفاع جمعی را تشکیل دادند.
سپس آنها از کشورهای دانمارک، ایسلند، ایتالیا، نروژ و پرتغال دعوت به پیوستن به این فرایند کردند. دو ماه بعد با پیوستن کانادا و آمریکا به این جمع در چهارم آوریل سال ۱۹۴۹ پیمان آتلانتیک شمالی در واشنگتن به امضا رسید و سازمان ناتو تشکیل شد.
قلب پیمان ناتو ماده پنج آن است که در آن کشورهای امضا کننده توافق کرده اند حمله نظامی علیه یک یا چند کشور عضو در اروپا یا آمریکای شمالی را به عنوان حمله به تمامی کشورهای عضو تلقی کنند و به مقابله آن برخیزند.
طبق ماده ۹ پیمان آتلانتیک شمالی برای سازمان ناتو یک ساختار متمرکز متشکل از نهادهای نظامی و مدنی در نظر گرفته شده است. در رأس ناتو شورای آتلانتیک شمالی متشکل از وزرای کشورهای عضو قرار دارد که حداقل هر دو سال یک بار تشکیل جلسه می دهد. این شورا بالاترین مرجع تصمیم گیری در پیمان ناتو است و تصمیمات آن به اتفاق آرا اتخاذ می شود.
این سازمان – آن طور که رهبران آمریکا ادعا میکردند، هرگز یک پیمان دفاعی نبود بلکه یک اتحاد تهاجمی بود که به وسیله آمریکا علیه کشورهای سوسیالیستی و جنبشهای ضد مستعمراتی که در آن زمان در آسیا، آفریقا، خاورمیانه و آمریکای لاتین برپا شده بودند، رهبری میشد. هدف این اتحادیه بر اساس مهار بانکهای مربوط به شرکتهای
غول آسا (کورپوریشنها ) قرار گرفته است که مهار ۹۹ در صد از منافع جهان را در دست دارند.
ناتو به وسیله ایالات متحده تشکیل شد و همیشه هم به وسیله این ابر قدرت رهبری شده است. دلیل ایجاد آن، آن طور که به مردم آمریکا گفته شد: پاسخ به تهدیدهای “خیالی” قریب الوقوع اتحاد شوروی به اروپای غربی بود.
در جنگ بین الملل دوم که در سال ۱۹۴۵ پایان یافت، اتحاد شوروی بیش از ۲۷ میلیون کشته داد. در این جنگ دو سوم صنایع این کشور و تقریباً کل کشاورزی آن از بین رفت.
ناتو بخشی بود از استراتژی(راهبرد) محدود کردن اتحاد شوروی و کدی بود برای تغییر رژیم در کشورهایی که در مقابل منافع امپریالیسم سر فرود نمیآوردند.
مقر ناتو ابتدا در فرانسه قرار داشت اما پس از آن که ژنرال دوگل سال ۱۹۶۶ در اعتراض به سیطره آمریکا بر این سازمان از فرماندهی نظامی ناتو خارج شد به بروکسل منتقل شد.
در سال ۱۹۶۸ نیروهای ناتو در آلمان و فرانسه در حالت هشدار قرار گرفتند برای این که انقلابیهای فرانسه نتوانند دولت منفور راستگرای کشورشان را سرنگون کنند. از دهه ۱۹۵۰ تا دهه ۱۹۷۰، ناتو از ارتش فاشیست پرتغال، در جنگهای وحشیانه علیه شورشیان در مستعمرات این کشور آنگولا، موزامبیک و گینه بیسائو حمایت کرد.
پس از سقوط حکومت شوروی ناتو نه تنها به عنوان بازوی ابر ثروتمندان ادامه حیات داد بلکه
به شدت برای به دست آوری کشورهایی که پیش از آن جزو بلوک شوروی بودند گسترش یافت. اکنون بیش از ۵۰ کشور عضو این به اصطلاح “ پیمان دفاعی نظامی” اند ولی دفاع در مقابل چه کسانی و چرا هنوز پایگاههای نظامی و بیش از ۳۵۰۰۰ نیروی آمریکا و ناتو در ترکیه، اسپانیا، ایتالیا، بریتانیا و غیره،به اصطلاح، جا خوش کردهاند؟ پاسخ ساده است: عنوان دفاعی بر این سازمان یک دروغ است.
هدف، حفظ امپراتوری جهانی است که به جز عده معدودی از مالکان و مجریان سوپر ثروتمند هیچکس از آن سودی نمیبرد.
در دهه ۱۹۹۰، ناتو علیه یوگسلاوی سابق جنگید و در تجزیه این فدراسیون به سرزمینهای کوچک تر که راحت تر قابل کنترل بودند – نقشی کلیدی بازی کرد. بسیاری از این کشورها اکنون بخشی از ناتو هستند. آمریکا و چهار قدرت برتر دیگر در ناتو –بریتانیا، فرانسه، آلمان و ایتالیا- به اشغال کوزوو، کشوری که فرض بر این است که آزادش کرده اند، ادامه داده اند .
کشمکش با روسیه
طرح گسترش ناتو به نزدیکی مرزهای روسیه باعث نگرانی دولت روسیه شد. پس از شروع جنگ اوستیای جنوبی ۲۰۰۸ و امضای قرارداد سپر موشکی آمریکا با لهستان این نگرانیها افزایش پیداکرد و در نهایت به کاهش روابط روسیه و ناتو در غالب شورای مشورتی و عدم شرکت روسیه در مانور مشترک نظامی با ناتو شد.
جنگ های عراق و افغانستان
پس از آغاز جنگ افغانستان و جنگ عراق نیروهای ناتو حوزه فعالیتهای خود را به داخل مرزهای این دوکشور نیز گسترش دادند.فعالیت ناتو درعراق منحصر به آموزش نظامی میشود. در افغانستان و در سال ۲۰۰۶ پس از درخواست هلند و آلمان نیروهای ناتو جایگزین نیروهای ایساف متعلق به سازمان ملل شدند.ناتو در سال ۲۰۰۸ رهبری ۴۷ هزار نیرو از ۴۰ کشور جهان را در افغانستان بر عهده داشت.
کشور های عضو وتاریخ عضویت
تاریخ | کشور | توسعه | توضیح |
---|---|---|---|
۴ آوریل ۱۹۴۹ | بلژیک | تاسیس کنندگان | |
کانادا | |||
دانمارک | اعضای ناتو دانمارک، شامل جزایر فارو و گرینلند میشوند. | ||
فرانسه | فرانسه از فرمان یکپارچه نظامی در سال ۱۹۶۶ به دنبال یک سیستم دفاع مستقل خارج شد، اما در تاریخ ۳ آوریل ۲۰۰۹ به مشارکت کامل درآمد. | ||
ایسلند | ایسلند تنها عضوی که ارتش ندارد، در حالی عضو این پیمان شد که انتظار نمیرفت. با این حال، موقعیت جغرافیایی استراتژیک ایسلند در اقیانوس اطلس، این عضو را ارزشمند ساخته است. این کشور دارای یک گارد ساحلی و اخیراً یک نیروی داوطلبانه حافظ صلح آموزش دیده در نروژ برای ناتو، میباشد. | ||
ایتالیا | |||
لوکزامبورگ | |||
هلند | |||
نروژ | |||
پرتغال | |||
بریتانیا | |||
ایالات متحده آمریکا | |||
۱۸ فوریه ۱۹۵۲ | یونان | اولین | یونان از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۰ نیروهای خود را به دلیل تنش با ترکیه (که ناشی از تجاوز نظامی ترکیه به قبرس در سال ۱۹۷۴ بود) از ناتو بیرون کشید. |
ترکیه | |||
۹ می ۱۹۵۵ | آلمان | دومین | زارلند دوباره در سال ۱۹۵۷ به عنوان آلمان غربی به آن پیوست و محدودههای برلین وجمهوری دمکراتیک آلمان سابق، در ۳ اکتبر ۱۹۹۰ به آن پیوست. آلمان شرقی از ۱۹۵۶ تا ۱۹۹۰ عضوی از پیمان ورشو بود. |
۳۰ می ۱۹۸۲ | اسپانیا | سومین | |
۱۲ مارس ۱۹۹۹ | جمهوری چک | چهارمین | عضو پیمان ورشو ۱۹۵۵–۱۹۹۱ (به عنوان چکسلواکی). |
مجارستان | عضو پیمان ورشو ۱۹۵۵–۱۹۹۱. | ||
لهستان | عضو پیمان ورشو ۱۹۵۵–۱۹۹۱. | ||
۲۹ مارس ۲۰۰۴ | بلغارستان | پنجمین | عضو پیمان ورشو ۱۹۵۵–۱۹۹۱. |
استونی | عضو پیمان ورشو ۱۹۵۵–۱۹۹۱ (به عنوان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی). | ||
لتونی | عضو پیمان ورشو ۱۹۵۵–۱۹۹۱ (به عنوان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی). | ||
لیتوانی | عضو پیمان ورشو ۱۹۵۵–۱۹۹۱ (به عنوان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی). | ||
رومانی | عضو پیمان ورشو ۱۹۵۵–۱۹۹۱. | ||
اسلواکی | عضو پیمان ورشو ۱۹۵۵–۱۹۹۱ (به عنوان چکسلواکی). | ||
اسلوونی | به عنوان جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی پیشین ۱۹۴۵–۱۹۹۱ (جنبش عدم تعهد) | ||
۱ آوریل ۲۰۰۹ | آلبانی | ششمین | عضو پیمان ورشو ۱۹۵۵–۱۹۶۸. |
کرواسی | به عنوان جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی پیشین ۱۹۴۵–۱۹۹۱ (جنبش عدم تعهد) |
منابع:
http://mardomsalari.com/
http://www.porseman.org/
fa.wikipedia.org