۲۱ ماه مه روز جهانی تنوع فرهنگی برای گفت و گو و توسعه

نامگذاری روز جهانی تنوع فرهنگی

یونسکو، نوامبر سال ۲۰۰۱ میلادی بیانیه‏‌ای در زمینه تنوع فرهنگی صادر کرد و پس از آن، مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز ۲۱ ماه مه برابر با ۳۱ اردیبهشت را به عنوان روز جهانی تنوع فرهنگی برای گفت و گو و توسعه نام‌گذاری کرد.

روز جهانی تنوع فرهنگی، گفتگو و توسعه فرصت آن را برای‌ ما فراهم می‌آورد تا ارزش‌های تنوع فرهنگی را بیشتر درک کنیم و بهتر بشناسیم تا مهارت‌های خود را در زمینه «چگونه باهم زیستن» ارتقا ببخشیم. یونسکو از تمامی اعضای سازمان ملل متحد و تمامی جوامع متمدن درخواست کرده است تا این روز را با حضور هر تعداد از هنرمندان و شرکت‏ کنندگان که امکان‏پذیر است، جشن بگیرند.

ماده ۵ از بیانیه جهانی یونسکو در زمینه تنوع فرهنگی (سال ۲۰۰۱)
«حقوق فرهنگی بخشی مهم از حقوق بشرند. این حقوق جهانی است و از حقوق بشر جدایی‌ناپذیر و در ارتباطی تنگاتنگ با آن می‌باشد. لازمه شکوفاشدن تنوع خلاق؛ تحقق بی‌چون و چرای حقوق فرهنگی است، همانگونه که در ماده ۲۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر و در ماده‌های ۱۳ و ۱۵ معاهده بین‌المللی حقوق فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نیز به این مطلب اشاره شده است. بنابراین همه افراد حق دارند خود و افکار و ایده‌هایشان را بیان کنند و آثار خود را به زبان مورد علاقه‌شان و به‌خصوص به زبان مادری‌شان خلق و منتشر کنند.

اعلامیه جهانی تنوع فرهنگی یونسکو بر سه بخش هویت، تنوع و تکثرگرایی، تنوع فرهنگی و حقوق بشر، و تنوع فرهنگی و انسجام و همبستگی بین‌المللی و ۱۲ ماده استوار است. فرازهایی از این اعلامیه در ذیل آورده شده است:

• تنوع فرهنگی، میراث مشترک بشری است و باید به نفع نسل‌های حال و آینده به رسمیت شناخته شود (ماده ۱: تنوع فرهنگی: میراث مشترک بشریت)
• تنوع فرهنگی از‌جمله زیر بناهای توسعه است. تنوع فرهنگی را نه تنها به‌عنوان عاملی برای رشد اقتصادی، بلکه به‌عنوان وسیله‌ای برای دستیابی به یک زندگی رضایت‌بخش‌تر از لحاظ معنوی، اخلاقی، عاطفی و فکری می‌بایست در نظر گرفت. (ماده ۳: تنوع فرهنگی به‌عنوان عاملی برای توسعه)
• خلاقیت، ریشه در سنت‌های فرهنگی دارد اما در ارتباط با سایر فرهنگ‌ها شکوفا می‌شود به همین دلیل است که حفاظت از همه اشکال میراث، گسترش آن و تحویل آن به نسل‌های آینده به‌عنوان سابقه‌ای از تجارب انسانی و ابزار بیان آرزوهای او امری ضروری به نظر می‌رسد و محرکی برای گفتگوی خالص و صمیمی میان فرهنگ‌ها است. ( ماده ۷: میراث فرهنگی درنقش سرچشمه خلاقیت)
• با وجود تحول در فن‌آوری و اقتصاد که زمینه‌ساز خلاقیت و نوآوری گسترده در جهان امروزی‌اند توجه ویژه به تنوع انواع فعالیت‌های مبتنی بر خلاقیت از‌جمله ضروریات است. بر این اساس، به رسمیت شناختن حقوق هنرمندان و نویسندگان و نیز توجه به اهمیت کالاها و خدمات فرهنگی الزامی است. (ماده ۸: خدمات و کالاهای فرهنگی: کالاهایی بی‌همتا)
• نیروهای بازار به تنهایی نمی‌توانند پاسداری از تنوع فرهنگی و ترویج آن را که کلید توسعه پایدار انسانی است تضمین کنند. از این روی، امتیاز تدوین سیاستی مشارکت محور میان بخش‌های دولتی، خصوصی و جامعه مدنی باید مورد توجه قرار گیرد. (ماده ۱۱: ایجاد همکاری میان بخش خصوصی، بخش دولتی و جامعه مدنی)

https://www.beytoote.com/

https://chtn.ir/news/1397023010